Ecotricity، پیشروترین شرکت برق سبز بریتانیا، خط هوایی Ecojet با نیروی هیدروژن را در سال 2024 راه اندازی خواهد کرد.

دیل وینس، بنیان‌گذار Ecotricity، که برای سال اول از سوخت‌های فسیلی استفاده خواهد کرد، می‌گوید که موتورهای هیدروژنی از بررسی نظارتی عبور خواهند کرد. او گفت سوخت پایدار هوانوردی "چرند" است.

دیل وینس گفت که خط هوایی جدید اکوجت 19 پرواز بین ادینبورگ و ساوتهمپتون در بریتانیا انجام خواهد داد که در نهایت با موتورهای پیل سوختی هیدروژنی ZeroAvia، شرکت پیشرو هوانوردی هیدروژنی بریتانیا، نیرو می گیرد.

پس از تایید موتور پیل سوختی هیدروژنی توسط سازمان هواپیمایی کشوری بریتانیا، سلول سوختی برای استفاده در هواپیماهای Ecojet از سال 2025 سازگار خواهد شد. این هواپیما همچنین از نفت سفید معمولی برای ایمن سازی تجهیزات و مکان های فرود قبل از ارتقاء موتورهای هیدروژنی استفاده خواهد کرد.

دیل وینس، یک صنعتگر سبز که خود را می شناسد، می گوید که وضعیت ایده آل نیست. هنگامی که سیستم نیروی هیدروژنی (چیزی که ZeroAvia آن را موتور جت می نامد) نصب شود، هواپیما فقط می تواند با هیدروژن سبز کار کند. او در توییتر گفت که Ecojet از برق سبز حاصل از انرژی باد و خورشید برای تامین انرژی هواپیماهای بدون آلایندگی استفاده خواهد کرد. این آخرین گام در اولین و بسیار مهم برقی‌سازی حمل‌ونقل در جهان برای دستیابی به زندگی بدون کربن بدون مصالحه است.

Ecotricity می گوید برنامه ریزی برای تولید هیدروژن را به عنوان بخشی از برنامه Skydiamond خود آغاز کرده است.

سؤالات مهمی در مورد تنظیم و نصب مورد نیاز برای حمل و نقل هیدروژن، ذخیره سازی و سوخت گیری زیرساخت های فرودگاه باقی مانده است، فرآیندی که می تواند ماه ها یا حتی سال ها طول بکشد.

دو هواپیما از پیشرانه 600 کیلوواتی ZeroAvia استفاده خواهند کرد، یکی برای هر موتور. ZeroAvia تاکنون 19 هواپیمای Dornier 228 را با هدف انجام اولین پرواز تجاری خود در سال 2025 آزمایش کرده است. ZeroAvia 9 پرواز آزمایشی را بر روی یک هواپیمای اصلاح شده انجام داده است. ZeroAvia که 1500 سفارش برای ZA600 از سراسر جهان دارد، در حال حاضر در حال توسعه نسخه 2.4 مگاواتی است و قصد دارد آن را روی یک هواپیمای 78 صندلی Bombardier CRF 700 آزمایش کند.

ZeroAvia ادعا می کند که هزینه های عملیاتی آن کمتر از موتورهای نفت سفید معمولی است. تحلیل McKinsey پیش‌بینی می‌کند که تا سال 2050، هزینه هیدروژن سبز پنج برابر نفت سفید خواهد بود و به اپراتورها اجازه می‌دهد مسیرهای بیشتری را باز کنند و تعداد مسافران را افزایش دهند.

دیل وینس در مورد کربن زدایی خطوط هوایی با استفاده از سوخت های پایدار صریح بوده و گفته است که این یک راه حل "چرند" است که برای تحقق آن، زمین زیادی را اشغال می کند.

با توجه به اینکه بسیاری از کشورها در رسیدن به اهداف کربن زدایی تا سال 2050 شکست می خورند، بعید است که سوخت پایدار کافی برای کربن زدایی هوانوردی وجود داشته باشد. عرضه هیدروژن نیز ممکن است محدود باشد و جایگزینی ناوگان هواپیما کند خواهد بود. تا سال 2050، راه‌حل‌های هواپیمای پیل سوختی هیدروژنی تنها بخش کوچکی از کاهش انتشار را به خود اختصاص خواهند داد.