محتوای دو قانون توانمند مورد نیاز دستورالعمل انرژی های تجدیدپذیر (RED II) تصویب شده توسط اتحادیه اروپا (I)

طبق بیانیه کمیسیون اروپا، اولین قانون توانمند شرایط لازم را برای دسته بندی هیدروژن، سوخت های مبتنی بر هیدروژن یا سایر حامل های انرژی به عنوان سوخت های تجدیدپذیر با منشا غیر بیولوژیکی (RFNBO) تعریف می کند.این لایحه اصل «اضافی بودن» هیدروژن را که در دستورالعمل انرژی های تجدیدپذیر اتحادیه اروپا تعیین شده است، روشن می کند، به این معنی که سلول های الکترولیتی تولید کننده هیدروژن باید به تولید برق تجدیدپذیر جدید متصل شوند.این اصل اضافه بودن اکنون به عنوان "پروژه های انرژی تجدیدپذیر که زودتر از 36 ماه قبل از تاسیسات تولید هیدروژن و مشتقات آن به بهره برداری می رسند" تعریف می شود.هدف اصلی این است که اطمینان حاصل شود که تولید هیدروژن تجدیدپذیر باعث افزایش میزان انرژی تجدیدپذیر در دسترس شبکه در مقایسه با آنچه در حال حاضر موجود است را افزایش می دهد.به این ترتیب، تولید هیدروژن از کربن زدایی حمایت می کند و تلاش های الکتریکی را تکمیل می کند، در حالی که از فشار بر تولید برق جلوگیری می کند.

کمیسیون اروپا انتظار دارد تقاضای برق برای تولید هیدروژن تا سال 2030 با استقرار گسترده سلول های الکترولیتی بزرگ افزایش یابد.برای دستیابی به هدف REPowerEU مبنی بر تولید 10 میلیون تن سوخت تجدیدپذیر از منابع غیربیولوژیکی تا سال 2030، اتحادیه اروپا به حدود 500 تراوات ساعت برق تجدیدپذیر نیاز دارد که معادل 14 درصد از کل مصرف انرژی اتحادیه اروپا تا آن زمان است.این هدف در پیشنهاد کمیسیون برای افزایش هدف انرژی های تجدیدپذیر به 45 درصد تا سال 2030 منعکس شده است.

اولین قانون توانمندکننده همچنین راه‌های مختلفی را مشخص می‌کند که تولیدکنندگان می‌توانند نشان دهند که برق تجدیدپذیر مورد استفاده برای تولید هیدروژن با قانون اضافی مطابقت دارد.علاوه بر این استانداردهایی را معرفی می کند که برای اطمینان از اینکه هیدروژن تجدید پذیر تنها زمانی و در جایی که انرژی تجدیدپذیر کافی وجود دارد (که ارتباط زمانی و جغرافیایی نامیده می شود) تولید می شود.برای در نظر گرفتن تعهدات سرمایه گذاری موجود و اجازه دادن به بخش برای انطباق با چارچوب جدید، قوانین به تدریج اعمال می شوند و به گونه ای طراحی می شوند که در طول زمان سختگیرانه تر شوند.

پیش نویس لایحه مجوز اتحادیه اروپا در سال گذشته مستلزم یک همبستگی ساعتی بین عرضه و مصرف برق تجدیدپذیر بود، به این معنی که تولیدکنندگان باید هر ساعت ثابت کنند که برق مورد استفاده در سلول هایشان از منابع تجدیدپذیر جدید تامین می شود.

پارلمان اروپا در سپتامبر 2022 پس از اینکه نهاد تجاری هیدروژن اتحادیه اروپا و صنعت هیدروژن به رهبری شورای انرژی تجدیدپذیر هیدروژن اعلام کردند که این پیوند قابل اجرا نیست و هزینه های هیدروژن سبز اتحادیه اروپا را افزایش می دهد، این پیوند ساعتی بحث برانگیز را رد کرد.

این بار، لایحه مجوز کمیسیون این دو موضع را به خطر می اندازد: تولیدکنندگان هیدروژن می توانند تولید هیدروژن خود را با انرژی تجدیدپذیری که برای آن ثبت نام کرده اند به صورت ماهانه تا اول ژانویه 2030 مطابقت دهند و پس از آن فقط لینک های ساعتی را بپذیرند.علاوه بر این، این قانون یک مرحله انتقالی را تعیین می‌کند که به پروژه‌های هیدروژن سبز که تا پایان سال ۲۰۲۷ کار می‌کنند اجازه می‌دهد تا سال ۲۰۳۸ از مقررات اضافی معاف شوند.این دوره انتقال مربوط به دوره ای است که سلول گسترش می یابد و وارد بازار می شود.با این حال، از اول ژوئیه 2027، کشورهای عضو این گزینه را دارند که قوانین وابستگی زمانی سخت‌گیرانه‌تری را وضع کنند.

با توجه به ارتباط جغرافیایی، قانون بیان می‌کند که نیروگاه‌های انرژی تجدیدپذیر و سلول‌های الکترولیتی تولید هیدروژن در همان منطقه مناقصه قرار می‌گیرند، که به عنوان بزرگترین منطقه جغرافیایی (معمولاً یک مرز ملی) تعریف می‌شود که در آن فعالان بازار می‌توانند بدون تخصیص ظرفیت، انرژی را مبادله کنند. .کمیسیون گفت که این کار برای اطمینان از عدم تراکم شبکه بین سلول‌هایی که هیدروژن تجدیدپذیر و واحدهای انرژی تجدیدپذیر تولید می‌کنند وجود ندارد و مناسب است که هر دو واحد در یک منطقه مناقصه باشند.همین قوانین برای هیدروژن سبز وارد شده به اتحادیه اروپا و اجرا از طریق طرح صدور گواهینامه اعمال می شود.